Ես ամառային արձակուրդների ժամանակ կարդացել եմ « Ղ.Աղայան Հազարան բլբուլ» հեքիաթը:Շատ տպավորիչ հեքիաթ էր:Ինձ դուր եկավ Ֆահրիզադայի կերպարը և կցանկանայի նմանվել նրան,որովհետև նրա մազերի մի մասը ոսկեգույն էր, իսկ մյուսը՝ արծաթագույն։Երբ նա լաց էր լինում, մարգարիտներ էին թափվում արցունքների փոխարեն, իսկ երբ ժպտում էր, նրան անվանում էին «Վարդաժպիտ»։Նրա ծիծաղի ձայնը հնչում էր ոսկե դրամների նման:Նա շատ խելացի էր:Ինձ դուր եկավ այն հատվածը, որ թռչունը ասում էր Ֆարիզադային․ -Ասա՛ ինձ, ասա՛, ո՛վ Ֆահրիզադա, որ ունիս ժպիտ վարդի նմանող, ես կարոտ էի քո տեսությանը, և շատ եմ ուրախ, որ տեսնում եմ քեզ:

Ֆարիզադա